Laurent Philippe (1986) Het was liefde op het eerste gezicht toen ik op 12jarige leeftijd mijn eerste “eigen” camera kreeg. Gekregen van mijn vader, en daarna veelvuldig uitgelegd door mijn grootvader die zelf als fotograaf had gewerkt. Fotografie is voor mij een verhaal van vallen en opstaan, experimenteren, leren en af en toe een grote sprong kunnen maken onder mentorschap van iemand die het veel beter kan dan ikzelf. Ik ben altijd aangetrokken geweest tot het fotograferen van mensen. Wat begon met het fotograferen van klasgenootjes heeft geleid tot het portfolio dat ik vandaag heb. Interactie, lachen, praten, meevoelen – ik hou van leven met een eigen verhaal voor mijn lens. Zonder mood boards en “dingen ter inspiratie”; gewoon iemand voor me zien, kennismaken en pas dan beslissen hoe die persoon vast te leggen. Soms digitaal, soms analoog, maar altijd zwart-wit en ongefilterd.